به نقل از «فرارو»

چین از میدان نفتی یادآوران خارج شد؛ نقش پکن در التهاب ارزی

تاریخ انتشار: ۹ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۲۷۰۹۶

شنیده‌ها حاکی از آن است که ساینوپک اخیراً به طور غیر رسمی از سرمایه‌گذاری از میدان نفتی یادآوران کناره‌گیری کرده است. آن‌طور که رئیس کمیسیون بازرگانان اتحادیه صادرکنندگان فرآورده‌های نفتی، به تجارت‌نیوز می‌گوید این کناره‌گیری منجر به خروج سرمایه عظیمی از کشور شد و بر نوسانات قیمت ارز نقش بسزایی داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش تجارت‌نیوز، محمدرضا نادری، مجری طرح توسعه میدان نفتی یادآوران، اخیرا اعلام کرد که شرکت چینی ساینوپک به‌طور غیررسمی از سرمایه‌گذاری در این میدان کناره‌گیری کرد. با توجه به اوج‌گیری شدید قیمت ارز در بازار نباید نقش‌آفرینی چین در نوسانات بازار ایران را نادیده گرفت.

در همین زمینه احمد صرامی، رئیس کمیسیون بازرگانان اتحادیه صادرکنندگان فرآورده‌های نفت، در این باره به تجارت‌نیوز گفت: شروع فعالیت ساینوپک در ایران به دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد بازمی‌گردد. در آن مقطع مقرر شد چین در فازهای یک و دو میدان نفتی یادآوران سرمایه‌گذاری کند. سرمایه‌گذاری فاز «یک» انجام شد، اما آغار به کار فاز دوم همزمان با بروز شرایط تحریمی رخ داد و ادامه آن متوقف شد.

او در پاسخ به این سوال که با توجه به سفر اخیر رئیس دولت سیزدهم به چین دلیل خروج این شرکت چیست؟ گفت: سفر ابراهیم رئیسی به چین صرفا جنبه سیاسی داشت و نباید روی ابعاد اقتصادی آن تمرکز کرد. ساینوپک نیز به عنوان یک شرکت سرمایه‌گذاری توجهی به مواضع سیاسی چین ندارد و منافع خود را در نظر می‌گیرد.

وی افزود: ممکن است فشارهای سیاسی بتواند برخی شرکت‌ها را تحت تاثیر قرار دهد، اما در زمینه انرژی به دلیل اینکه گلوگاه اقتصادی دارند اتفاق نمی‌افتد. حال آنکه تحریم‌ها در ایران قاعدتا خود یکی از موانع برای فعالیت چنین شرکت‌هایی به حساب می‌آید.

صرامی گفت: سیاست چین به گونه‌ای است که تمام تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد نمی‌چیند. در همین زمینه پکن در حال افزایش همکاری‌های خود با کشورهای عربی نظیر عربستان، عراق و کویت است. قطعاً در این تقسیم‌‌بندی سهم کمتری برای مشارک با ایران در نظر دارد. زیرا تحریم‌ها باعث شده امنیت سرمایه‌گذاری در کشور از بین برود.

این فعال بخش خصوصی درباره وعده‌های وزیر نفت مبنی بر همکاری با چین در حوزه انرژی توضیح داد: در زمان ریاست جمهوری جورج بوش پسر در آمریکا، وزیر جنگ او همواره از حمله نظامی به دیگر کشورها سخن می‌گفت و هنگامی که از او پرسیدند دلیل مطرح کردن آن چیست؟ پاسخ داد: من وزیر جنگ هستم و درباره تنها چیزی که می‌توانم صحبت کنم همین موضوع است. حال حضور وزیر نفت در سفر چین و وعده‌هایش حکایت از همین ماجرا دارد.

او میزان سرمایه‌گذاری در میدان یادآوران را غیرقابل برآورد خواند، و اضافه کرد: سرمایه عظیمی در حال خروج از کشور است و حلقه تعاملات بین‌المللی در زمینه صنعت، تجارت و …تنگ‌تر می‌کند. البته حضور شرکت‌های جایگزین داخلی را می‌توان به عنوان نکته مثبت این ماجرا تلقی کرد.

صرامی با اشاره به اهمیت سرمایه‌گذاری خارجی در رشد و توسعه اقتصادی کشورها تاکید کرد: انزوای ایران مسئله مهمی است که باید برای آن چاره‌اندیشی شود. زمانی که شرکت‌های خارجی حاضر به سرمایه‌گذاری در ایران نیستند، قاعدتاً ارز هم وارد کشور نمی‌شود. مجموع این عوامل شکنندگی اقتصادی و سیاسی را به وجود می‌آورد و نتیجه‌اش می‌شود وضعیت فعلی بازار ارز. حتی همین موضوع خروج ساینوپک بار روانی برای تشدید نوسانات ارزی تلقی می‌شود.

او به این سوال که با خروج ساینوپک دلار از کشور خارج چقدر می‌‌شود؟ پاسخ داد: بعید است این اتفاق رخ دهد و قاعدتا باید از قبل برای این موضوع چاره‌اندیشی شده باشد، اما به هر حال خروج این شرکت احتمالاً تبعات منفی سیاسی به‌مراتب بدتری نسبت به بخش اقتصادی داشته باشد.

به نظر می‌رسد حتی چین به ‌رغم ادعای همکاری استراتژیک با ایران منافع اقتصادی خود را به خطر نمی‌اندازد. این اصلی است که تمام کشورها در امور بین‌الملل به آن پایبند هستند. بنابراین دولتمردان نیز باید در راستای اجرای همین سیاست عمل کنند و با تمرکز بر همکاری استراتژیک با کشورهایی نظیر چین و تمرکز بر بازارهای شرق از منافع داخلی غافل نشوند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: میدان نفتی یادآوران چین التهاب ارزی میدان نفتی یادآوران سرمایه گذاری شرکت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۲۷۰۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا ساخت شهر فرودگاهی در ایران توجیه پذیر است؟

مفهوم شهر فرودگاهی در ایران با نمونه های واقعی تفاوت دارد. صرف احداث یک باند پروازی و ترمینال مسافربری را نمی توان شهر فرودگاهی نامید. 

به گزارش تین نیوز، سالهاست که واژه شهر فرودگاهی در ادبیات هوانوردی ایران مورد استفاده قرار گرفته است، به طوریکه علاوه بر شهر فرودگاهی امام خمینی تهران دیگر مناطق کشور نظیر قم و چابهار نیز مدعی ساخت چنین مجموعه ای شده‌اند.

اما آنچه که بر همگان مبرهن شده، عدم توفیق چنین پروژه هایی در کشور است به نحوی که صرفا طراحی پروژه به همراه تصاویری جذاب از پروژه ارائه شده و ضمن به کما رفتن ساخت فرودگاه نظاره گر احداث شهرهای فرودگاه هایی مدرن توسط همسایگان هستیم. 

تعریف اشتباه از مفهوم شهر فرودگاهی در ایران

عده ای در ایران بر این باورند که صرف احداث باند پروازی و یک ترمینال مسافری به همراه هتل مجاور و چند آشیانه تعمیر و نگهداری هواپیما می تواند شهر فرودگاهی قلمداد شود. در حالی که اینها نطفه شکل گیری شهر فرودگاهی به حساب می آیند و عملا در تمامی فرودگاه های جهان به عنوان زیرساخت های اولیه فرودگاهی وجود دارند.

مطابق با نظریه ابرشهر فرودگاهی جان دی کاسردا (aerotropolis)، شهر فرودگاهی شامل فرودگاه بزرگ بین المللی و مجموعه های تجاری، ورزشی، مالی، فرهنگی و اقامتی در جوار فرودگاه است و در واقع فرودگاه نقش محوری و مرکزی را ایفا کرده و موتور پیشران مجموعه به حساب می آید. اما در مورد نظریه کاسردا باید به دو نکته توجه شود:

نخست آنکه کاسردا این نظریه را بر اساس مولفه های اقتصادی بیان کرده و هدف او اقتصادی کردن فرودگاه هاست، چرا که همچنان بسیاری از فرودگاه های جهان با مشکل عدم سود دهی مواجه هستند که در جهت رفع این چالش راهکار های متعددی ارائه شده است که همچنان در حال آزمون و خطا توسط مدیران صنعت قرار دارد.

نکته دوم آنکه نظریه ابرشهر فرودگاهی در ایالات متحده مطرح شده که مهد هوانوردی جهان است و فرودگاه ها نقش اساسی را در جابجایی مسافران بین این کشور و دیگر نقاط جهان و همچنین مابین شهرهای آمریکا ایفا می کنند.

این کشور علی رغم آمار بالای پرواز و جابجایی مسافر، همچنان فرودگاه های غیر اقتصادی و فرسوده متعددی دارد که بودجه های چند صد میلیارد دلاری را برای بازسازی می طلبد. لذا ارائه چنین دست نطریاتی در پهنه گسترده آمریکا با آن اقتصاد قدرتمند می تواند امری محتمل و واقع گرایانه باشد که با اقتصاد ایالات متحده سنخیت دارد. 

آیا ایران می تواند شهر فرودگاهی داشته باشد؟

با ذکر سه دلیل هیچ امیدی نیست که کشورمان بتواند الگوی شهر فرودگاهی را به اجرا در بیاورد:

عدم توسعه مطلوب زیرساخت های فرودگاهی

    هر چند در سال های گذشته فرودگاه های جدید در مناطق مختلف کشور احداث شده اند، اما این فرودگاه ها نوعا مطامع افراد ذی نفوذ را پاسخ گفته و زیان ده نیز بوده اند.

 فرودگاه های بزرگ کشور نظیر فرودگاه امام خمینی و هاشمی نژاد مشهد ظرفیت کافی برای میزبانی از مسافران بسیار زیاد در یک واحد زمانی را ندارند (در قیاس با فرودگاه های بزرگ منطقه). همچنین هیچ فرودگاهی در ایران توانایی پذیرش هواپیمای غول پیکری همچون ایرباس A380 را ندارد که در دنیای امروز به عنوان یک معیار برای توان سنجی فرودگاه های بزرگ در میزبانی پروازهای دور برد به حساب می آید.

حال با این عملکرد ضعیف در توسعه زیرساخت های فرودگاهی قطعا انتظار نمی رود که یک شبه معجزه شود و هزاران میلیارد تومان سرمایه برای توسعه فرودگاه های اصلی کشور اختصاص یابد.

 تحریم های فلج کننده و عقب ماندگی ایران از سهم بازار هوایی

هوانوردی ایران از سال ۵۸ به این طرف و همزمان با اشغال سفارت آمریکا تحت شدیدترین تحریم های آمریکا و هم پیمانانش قرار گرفت، به طوریکه امروزه پیکر نیمه جان این صنعت آخرین نفس های خود را می کشد.

پرنده های فرسوده با چند واسطه و قیمت های گزاف وارد کشور می شوند که یکی از وظایف آنها انتقال مسافران کانکشن به فرودگاه های همسایه نظیر دبی و استانبول بوده که نهایتا سود اصلی را در جیب رقبا واریز می کنند.

از طرف دیگر، آمار دقیقی از هواپیماهای بر خط در هیچ مبدا رسمی وجود ندارد که بدانیم کجای کار ایستاده ایم. همچنین کشورمان برای پرواز به مقاصد اروپایی با مشکل تحریم بنزین طرف است که عملا بخش مهمی از پروازهای بین المللی ایران را به همسایگان واگذار می کند.

این در حالیست که رقبای منطقه ای ایران صدها فروند هواپیمای تازه نفس در اختیار دارند و صدها فروند دیگر نیز سفارش داده اند. در صورتی می توانیم یک ابرشهر فرودگاهی را در ایران داشته باشیم که ناوگان هوایی کشورمان بتواند از مبدا ایران پروازهای متعددی را به سرتاسر دنیا انجام دهد، به مانند ترکیه، قطر و دبی. وگرنه شهر فرودگاهی که در آن هواپیمایی پرواز نکند عملا کارایی نخواهد داشت و از اجنبی هم نمی توان انتظار داشت که ناوگان هوایی خود را برای پروازهای ایران به کار گیرد.

طرد شدگی اقتصادی ایران در نظام بین الملل

 کشورمان در طول ده ها سال گذشته رفته رفته با شدیدترین تحریم های بین المللی مواجه شده که تبعات اقتصادی آن به وضوح در زندگی ایرانیان قابل مشاهده است. عدم اقبال بسیاری از کشورهای جهان (از جمله کشورهای همسو با ایران در سیاست نظیر چین، روسیه و هند) برای سرمایه گذاری در ایران عملا کشورمان را به گوشه کنجی انداخته که ورود هر گونه سرمایه بین المللی را غیر ممکن ساخته است.

بنابراین بعید است حتی در صورت توسعه فرودگاه امام (ساخت ترمینال مسافربری جدید)، سرمایه گذاران خارجی برای توسعه دیگر بخش های شهر فرودگاهی امام خمینی وارد ایران شوند. کشورهای به اصطلاح دوست نیز در سال های اخیر در کلام خود را مشتاق سرمایه گذاری در ایران نشان داده اند، اما در عمل هیچ آبی از آنها گرم نشده است و اتفاقا همسایگان ایران را مقاصد امن تری برای خواباندن سرمایه هایشان دیده اند. 

کانال عصر ایران در تلگرام